Dergi daha güzel daha rahat bir ortam... Sohbet ortamı farklı, havası farklı.. Herkes birbiriyle iç içe çalışıyor.. gizli saklı yok. Kapalı kapılar yok. Tabiiki sıkıntıları da var çünkü belli bir süre içinde yetiştirmen gereken sayfalar var, ama gazete ya da bir kanal gibi her şeyi bir günde yapma zorunluluğun yok. Daha geniş bir süre zarfında yapıyorsun işlerini.. ve bu da dergiciliği sevmem için önemli sebeplerden.. Ben kısıtlı bir zamanda kilitlenip kalanlardanım çünkü. Yaratıcılığım ölüyor adeta şunu şunu şunu aynı gün içinde yapacaksın denilince..
İlk gün biraz korktum. Çünkü hiçbir şey yapmadım. Sıkılmaktan yorgun düştüm. Dedim böyle mi olacak hep? öyle olmadı tabii ki.. azar azar geldi işler.. Hayret bir şey ki ağlamaklı bir surat ifadesiyle yapılacak iş var mı diyorum artık.. onların çok fazla işi var ama yaptıkları işe çok hakim oldukları için hızlıca yapıyorlar ben de olsam hemencecik yardım almadan bitirmek isterim. Hani şöyle bir durum (kendi bakış açımdan söylüyorum) başkasına anlatıp vakit kaybedeceğime kendim bitiririm daha iyi.. Demekki ben biraz mesleğimde yol alsam gelen stajyerlerle hiç ilgilenmicem fjfjfkkfkf
Orada yaşadığım her şeye bir deneyim olarak bakıyorum. Ortamı solumak bile bir artı neyin nerde olduğu, işlerin nasıl yürüdüğü, kimin hangi durumda kimle iletişime geçtiği falan... Memnunum yani.. çümkü bir şey yapmadığım zamanlarda bile pat gözlem gücüm devreye girip her şeyi belleğe atıyor..
İlk zamanlarda bir çok farklı yere telefon açıp bilgi alarak başladığım işler yavaş yavaş daha çok yazı yazmama doğru ilerliyor. Bir iş vermedikleri zaman oyalanacak bir şeyler bulmam da zor olmuyor.. kendi kendime çeviri yapıyorum. Blogum için taslak yazılar hazırlıyorum falan
Staj 5.gün
'' Hiçbir şey yapmıyorum. Yapıyorum belki ama az geliyor, bir yerlere telefon ediyorum sadece ve telefon olayı hahahahaah çok sevdiğim bir şey değil, Ama daha başındayım. Renkli bir ortam fakat hareketli değil, yine de hayallerimi suya düşürmemeliyim. Unutma ki, en alttan başlamazsan en üste hiçbir zaman ulaşamazsın.''
Bu tür şeyler yazmışım deftere o an nasıl bir ruh halindeysem artık... Bir anım bir anıma uymuyor...
Bir tek sabahları olan vapur yolculuğum güne mutlu başlamamı sağlıyor. 20 dakika bile olsa insanın kendine güzel bir şey armağan etmesi gerek. Resmen bir haftada küçük bir pollyanna ya dönüşmüşüm de haberim yok.
İşte böyle benim ilk haftamdan aktarabileceklerim bu kadar.. gerisini benden daha çok şey anlatabilecek olan fotoğraflara bırakıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder